Postronde

O jee, nou is er alweer meer als een week overheen gegaan. Met extra wijken lopen, een keer zelfs nadat ik al weer thuis was en al gedoucht en omgekleed had, kon ik er weer uit. Nog wel een wijk die ik helemaal niet kende.
En ik heb hard aan de Poesieplaatjes gewerkt, in de schaarse vrije uurtjes. Er moet nu nog alleen de rand aangezet worden, dan is de top klaar. Volgende week foto, beloofd!!!

Nu is het met de post niet alleen kommer en kwel. Gisteren bijvoorbeeld, een daldag en prachtig herfstweer. Ik heb m'n jas zelfs maar thuis gelaten. Het was bijna leuk.

En ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar foto's te maken van het eerste gedeelte van mijn ronde. Lastig om te lopen, een paar huizen hier, een paar huizen daar. n een paar villa's waar je jefiets nergens stevig kan neerzetten, en op de standaard lukt ook niet, de tassen zijn vaak te zwaar en dan valt defiets toch om.

Genomen van dezelfde plaats, alleen een kwart slag gedraaid.

En deze zat eerst heel geconcentreerd naar het water te staren. todat hij/zij mij ontdekte.

Gewoon, omdat ik het een mooi plaatje vond.

Wat ik wel jammer vind is daik meer vriendelijkheid van de katten onderweg krijg, dan van de mensen. Men lijkt te denken, dat ik, omdat ik voor de post werk, verantwoordelijk ben voor alles wat er in het bedrijf gebeurt, en vooral misgaat.
Nee, ik ben ook maar een werknemer, een mens, en geen robot die maar doodleuk alles moet incasseren.

Genoeg gejammerd. Volgende keer doen we weer vrolijker.

Groetjes, Irene