Soms ben ik jaloers. Soms zie ik mensen op andere blogs die van alles geerfd hebben. Niet persé grote bedragen, of kleine bedragen. Maar van alles op handwerkgebied. Kantjes, bandjes, knopen en oude lakens. Linnen lakens, of gewoon leuke lapjes. Of leuke boeken.
Die massel heb ik niet. Géén kantjes, bandjes of boeken. Laat staan mooie lakens met een verhaal.
En die vind ik toch zo mooi.
Toen mijn moeder was overleden en mijn broer, zijn dochter, haar moeder en ik de boel gingen opruimen kwamen we wel van alles tegen. Oude dekbedovertrekken die al aardig versleten waren, handdoeken dito.
En een oude sigaretten doos met knoopjes. Alleen zodra die open ging kwam er een stank uit waar we alle vier bijna van flauw vielen. En bijna over ons nek. Daar zagen we maar één oplossing voor. Weg ermee.
Heb ik dan helemaal niets geerfd?
Ja hoor! Gelukkkig wel!
Ik ben het kind van mijn moeder en de kleindochter van mijn Oma (Oké, dat is ook een open deur intrappen).
Mijn opa was bij de Marine en was vaak een paar jaar van huis. Omdat mijn moeder niet door de medische keuring heen kwam kon het gezin niet mee, en bleef mijn oma met de kinderen achter.
Voor verjaardagen maakte ze van alles zelf, ze timmerde poppenbedjes en beklede die helemaal. Ik meen me zelfs te herinneren dat ze eens een poppenhuis gemaakt had. Uiteindelijk zijn ook die dingen verdwenen. Mijn moeder heeft vroeger veel gebreid en gehaakt. En ik heb nog wel een paar truitjes die ze voor Zoonlief heeft gebreid toen ik zwanger was.
Gequilt heeft ze niet, dat was toen nog niet zo.
Waar ik dus heen wil, ik heb wel degelijk iets geerfd. Ik timmer geen poppenbedjes of poppenhuizen, maar ben wel creatief. En dat is iets wat ik dan niet van een vreemde heb.
Er zijn nog wel meer dingen hoor. zij las graag, ik ook. en ze had een geweldig gevoel voor humor, iets dat haar vaak door moeilijke periodes heeft geholpen als het lijf het weer eens af liet weten.
Ondanks dat de dokter bij haar geboorte zij dat ze haar eerste verjaardag niet zou halen, en dat ze niet door de medische keuring kwam om mee te mogen naar de Oost of de West, is ze 85 jaar geworden. heeft ze twee kinderen gehad, vier kleinkinderen èn heeft ze haar eerste achterkleinkind nog meegemaakt.
Nummer drie is nu onderweg.
Erfenis is niet wat je aan geld achterlaat, maar de generaties die na jou komen. En je talenten, die je door geeft.
Zo dat was een beetje zwaar op de hand misschien.
Even wat luchtigers, mijn tweede POPversie.
 |
| Eumh Calico, zou je even je poezelige pootje van mijn blok willen halen |
Dank je. Dit is dus mijn kleurkeuze. Heel anders, hè.
Groetjes, Irene
