vrijdag 29 maart 2013

Vanalles

Tja, van alles. Zo'n week waar er eigenlijk niks en eigenlijk van alles gebeurd.
Vorige week de borstscan. Niet zo pijnlijk, wel vreselijk ongemakkelijk. Naderhand trok het nog behoorlijk in m'n schouder. En ik moest m'n bril afzetten, daar ga je dan als bijna blinde mol. En ik wordt gewoon vreselijk chagerijnig als ik niet goed zie. Of nog minder goed dan anders.
Dan Maandag naar de kapper geweest.
 
Van dit.....
.....naar dit.
 Ik heb de strijd met de grijze haren een paar maanden geled en maar opgegeven. Na 12 jaar m'n haar geverfd te hebben, heb ik er nu schoon genoeg van. Over een paar maanden laat ik de laaste fake kleur eruit knippen. End of an eara! En ach, van het geld dat ik nu bespaar door het niet meer aan verf uit te geven, kan ik weer lapjes kopen, hihihi. Prioriteien, hè.


 En ook in Roosendaal is ondertussen het wildbreien toegeslagen. Dit is het eerste bewijs dat ik ervan zie.


Misschien is dit het volgende?


En, niet onbelangrijk, blok 5 van de Home Sweet Home is ook alweer klaar. Nog vier te gaan. Euhm, iets meer eigenlijk. Er zijn vijf blokken met gepatchte randen, en die moet ik nog wel doen. Maar het apliceren gaat zo lekker dat ik daar nog lekker even mee door ga, hihih.

En met m'n werk heb ik een klacht aan m'n broek hangen. een spoedklacht nog wel. Omdat ik per ongeluk de post van de buren bij iemand in de bus had gedaan. Mijn chef nam het wel goed op. Misschien gewoon een lastig persoon, zei hij. Lijkt me wel, ze hadden het natuurlijk ook gewoon even tegen mij zeggen, dan hoeft er helemaal geen klacht te komen. Maar ja, met die kou worden je vingers ook koud en dan voel je het niet zo goed meer. Eigenlijk zielig, dat ze van iets simpels een spoedklacht moeten maken.

Groetjes, Irene

donderdag 21 maart 2013

Beetje verhuizen

Beetje he! 
Om het maar gewoon te zeggen, ik had al ruim een half jaar nieks meer aan m'n Log Cabin gedaan. En dat is jammer, het vorderde toch aardig. Maar nu heb ik hem afgelopen weekend meegenomen naar Lieve Vriend. 
Daar ben ik elk weekend. En één dag in de week eraan quilten is in elk geval meer dan helemaal niet. 
Lekker he, zo ingepakt
 En zoals ik al eens eerder schreef, Lieve Vriend heeft twee nieuwe katjes, en katjes en quilts........
Even ontdekken, wat is dat nu weer?
Ze vinden het in elk geval geweldig om erdoorheen te wroeten.

En verder? Verder sluit ik me aan bij de rest van Nederland met de volgende kreet;

IK WIL LENTE!!!!!!

Ik ben de winter nu echt meer dan zat. En de enige sneeuwvlokken die ik nu nog wil zien zijn deze;


De zelfgemaakte op een Home Sweet Home blok.

Morgen begint de Pocket Of Posies. Ik had graag naar de bee gewild, maar kreeg een paar weken geleden een oproep voor een bevolkingsonderzoek, tegen borstkanker. En dat vind ik toch net iets belangrijker. Maar om nu te zeggen dat ik me erop verheug, euhm nee. Het lijkt me erg onaangenaam, m'n borsten geplet in een apparaat. Nou ja, het zij zo.

Groetjes, Irene

vrijdag 8 maart 2013

Foute boel

Oei, dat was alweer te lang geleden.
Heeft iedereen ook zo genoten van het lekkere weer de afgelopen week? Nou ik wel. Het werk ging zo toch wel een stuk vlotter.


Ook is er weer en blok af van de Home Sweet Home, en vrolijk begonnen aan het volgende blok.


Deze quilt is hoofdzakelijk geapliceerd, en ik heb er een lol in! Heerlijk.
Ook de Miss Yoyo schiet aardig op, de strook is bijn a klaar om aan de rest gezet te worden.

Allemaal goed, zou je denken.
Euhm, ja, in principe wel.
Behalve dat ik vorig jaar een regel had ingesteld voor mezelf; niet meer dan één BOM tegelijk.
En nu heb ik me gisteren ingeschreven op een tweede BOM.

Hmm, dan maar klein, als ik vergroot wordt-ie nogal vaag.



De Pocket Of Posies dus. Die zit me al een jaar m'n ogen uit te steken, had ook al gekeken of ik het patroon los kon kopen ergens, maar nee. Of ik heb niet goed gekeken, kan ook. En dan begint Dorry er toch weer mee.......

Anyway, ik ben dus volledig voor de bijl gegaan. Tot het eind van dit jaar ben ik onder de pannen. Misschien daarna even een BOM-pauze inlassen? We zien het wel.

Groetjes, Irene