woensdag 30 januari 2013

Bee

Drie weken geleden heeft Zoonlief voor het laatst zijn krantenwijk gelopen. En hoef ik de folders er niet meer in te steken. En kan ik weer naar de bee/club op woensdagochtend. Was er twee weken ook al weer. En wat doet het goed om weer te gaan.

 
Jammer alleen van het weer. Ik was nogal doorweekt bij aankomst, en nog iemand anders ook. Van doffe ellende hebben we zelfs onze lange broeken uitgedaan en over de verwarming gehagen.
Daar zaten we dan in onze onderbroek! Gelukkig alleen dames aanwezig, hhhi.


Ondertussen gaan we gewoon door met de Home Sweet Home.

 
Andermans werk is ook altijd leuk om te bewonderen. Ik vind dit zulke mooie kleuren.


Ook even een koffiepauze.


En weer thuis, en na de postronde, die gelukkig snel ging en vooral droog bleef, werd ik verwelkomt door Calico.

Groetjes, Irene

dinsdag 15 januari 2013

21 en postuitstapje

Wow, al die verhalen over toen men 21 was. Echt geweldig. En die foto's, ook zo leuk.
Jammer genoeg, kan ik me niet herrinneren of ik foto's heb van die tijd. En ik zou ze ook niet in kunnen scannen.
Maar het was wel de leeftijd dat ik kennis heb gemaakt met het quilten, en daar ben ik elke dag nog blij mee. En ook dat ik eindelijk, na 4 jaar werkeloosheid mijn eerste langdurige baan kreeg. bij de Bijenkorf in Amsterdam. Daar heb ik 8.5 jaar gewerkt. 

Gisteravond met een aantal collega's naar Rotterdam geweest, om het sorteerproces te zien. Machines die in een paar seconden een poststuk kunnen lezen en van een oranje streepjescode voorzien en nog eens de postcode op je brief of kaart afdrukken, en  vervolgens de juiste krat weet te vinden om naar het volgende sorteercentrum ( er zijn er 6 door het land ) gestuurd te worden. We mochten wel foto's maken, maar niet van de mensen die er werken, en er stond altijd wel iemand in beeld. Je kan moeilijk vragen of ze even opzij kunnen gaan omdat je zo nodig een foto wilt maken. Jammer.

De busreis met de collegas was ook leuk. We hebben heel wat af gelachen. En sommigen iets beter keren kennen. Toch de moeite waard

Groetjs, Irene